Renkleri Duy, Sayıları Hisset, Sesleri Tat

   Sabah uyandığımda heryer griydi. Dedim sinestezik oluyorum herhalde. Jeffrey Moore’nin yazdığı Sinestezya adlı kitap aklıma geldi birden.

   Nedir bu sinestezi?

   Düşünsenize uyandığınız her sabah kendine has ve değişiktir. Farklı bir renktir, farklı bir sayıdır ya da farklı bir insandır. Kitap okurken bile her bir kelimede farklı renkleri görürler. Kapı veya telefon çaldığında üçgenler, kareler görebilirler. Ya da gökkuşağına baktıklarında farklı sesler duyabilirler. Do notasını mavi görebilirler, 3 sayısını sinirli hissederler. Dinlediği bir müziği tad olarak hissederler.

   Siz E harfini yeşil, sol notasını çikolata, R harfini de tiz bir ses olarak hayal edebilir misiniz?

   Kelimenin etimolojisi; syn (birlikte) ve aisthesis (algı,his,duyum) kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuştur. Ortaya çıkan Synaistesia kelimesi, birleşik his ya da birleşik duyum olarak tercüme edilebilir.

   Birden fazla algı sistemi aynı nesnelere kendi yorumlarını aynı kuvvette verirler. Sinestezi sahibi insanlar, insanları insan olarak değil de görsel, işitsel, dokusal olarak hatırlarlar. Hafızaları çok güçlüdür. Artistik ve yaratıcı zeka ön plandadır.

   Bu durumun farkında değillerdir aslında. Çünkü öyle büyümüş, dünyayı öyle algılamışlardır. Bir gün bu B harfi ne kadar mor dediğinde ortaya çıkar.

Bu bir rahatsızlık mıdır? Bana göre kesinlikle değil. Sınırsız bir hayal gücümün olmasını isterdim. Ya da hatırlamak için farklı renklerde hissetmeyi, müziği bir çikolata gibi algılamayı…