Nasıl Başarısız Oldum-1

   Google'da böyle bir arama yapınca dünyanın en ünlü karikatüristlerinden Scott Adams'ın bir konuşmasından alıntı çıktı karşıma. Dilbert'in yaratıcısı olan Adams "Denediklerimin yüzde 90'ında başarısız oldum." diyor. Çok eski ve çok sevdiğim bir dostumla çok eski ve çok yeni bir sohbette bununla ilgili konuşmuştuk. Ben nasıl para kazanamadım diye kitap yazıcam dedim o da nasıl başarısız oldum diye yazıcam dedi. Güldük geçtik. Sahi nasıl oldu başarısız oldum. Hem de herşey şu an süper gidiyorken ve ben mutluyken nasıl oluyor da bu his bir türlü gitmiyor.

Hedefler kaybedenler içindir. Hedef koymayın. Tutkulu olma konusunu fazla büyütmeyin. Tutku tek başına işe yaramıyor.Şans önemli. Ama, çalışarak onu bir dereceye kadar kontrol edebilmeyi başarabilirsiniz.

    Demiş Adams. Hedeflerim olmadı sanırım çok fazla. Bakıyorum da pek bi hedef olayım olmamış gerçekten. Şunu istiyorum, bu olmalı, illaki de şundan almalıyım. Çok içine kapanık biriyim genetik bir durum biraz. Biraz da büyürken birazda gençken biraz da... Babama benziyorum bu konuda biliyorum. Sır küpü ne olduğunu nasıl hissettiğini ne istediğini hiçbir zaman bilemedim. Hala da bilmiyorum. Gülmüyor ama güldüğü zaman içim rahatlıyor. Sert bir kabuğu var ama içi benden daha duygusal eminim. Neyse seviyorum seni babacım ve çok özledim.
   Tutku konusu annemin işi benim değil ne yazık ki geçmemiş. Hiçbir şeye tutkulu değilim gibi. Ya da ben hala çözemedim bunu. Çocukluğumdan beri yazmayı, okumayı, gülmeyi, yardım etmeyi, terk etmeyi, gitmeyi, sevmeyi, hüzünlenmeyi, güneşli havayı, hayvanları, sonbaharı, ailemi, arkadaşlarımı... seviyorum. Ama başarı için sevmek yeterli mi ki bilmiyorum. İstediğim bir şeyi yapabilme gücüne sahibim. Yani çok istersem yapabilirim. Biraz gaz hafif destek beni koşturabilir. Çok zor değilim ama beni de dinlesinler istiyorum. Çünkü ben bağıramıyorum. Sormak lazım iyi misin diye. İçimde biriktirmişimdir ve zamanı gelince ya da kendim çözemediysem anlatırım mutlaka. Evet sır küpüyüm bende annemin tam tersi. Ama çoğu şeyi de annemden almışımdır mutlaka. Seni de çok özledim annem çok seviyorum.
   Şans bende pek işlemiyor. Çoğunlukla bahtsız bedevi diyorlar bana. Biraz öyleyim. Bunu diyerek şansımı düşürüyormuyumdur acaba bilmiyorum. Ama öyle. iş konusu özellikle sıkıntılı bende.ya ben beceriksiz bir özgeçmişe sahibim ya da tam olarak kendimi ifade edemiyorum iş görüşmelerinde. Ya çok rahatım ya da çok gergin. Faydasız hissettiğim oluyor kendimi. Kimse gurur duymuyormuş gibi ya da ben bir şeyi beceremiyormuşum gibi geliyor. Bu çalışarak başarabilme kısmı da abim tabiki. Adam üniversitede bir ay önce çalışmaya başlardı sınavlara ben son gecenin son saatlerinde. Başarılımıydım tabiki hayır. İyiki yanımdasın abim çok seviyorum seni.
   Sanırım ben dinlemekten yoruldum. Sorun dinlemekten ve onları çözmeye çalışmaktan. Çözüm üretici olmaktan. Kendimi rahat bırakamıyorum bir türlü. İçim yoruldu. Kıskanç biri de değilim öyle herşeye imrenmem. Kendimi de seviyorum ama şu sıralar biraz aramız bozuk gibi. İletişim kanallarını nikotinle tıkadım sanırım. Aslında yazarken komik oluyor. Nasıl başaramıyorum?

   Gene dene. Gene yenil Daha iyi yenil.

   Bu söz de benim yaşam biçimim galiba...